– Tego, co tu usłyszałem, szukałem od dawna intuicyjnie. Dialog powinien ogarniać wszystkie sfery życia – powiedział jeden z kapłanów na zakończenie katolicko-prawosławnych warsztatów poświęconych duchowości, charyzmatowi i misji Spotkań Małżeńskich, jakie odbyły się w dniach 13-17 maja 2016 r. w Sankt Petersburgu. A inny dodał: Uczestniczenie w Spotkaniach Małżeńskich, to dla nas jak otwarcie okna i wpuszczenie świeżego powietrza. Jeszcze ktoś inny powiedział, że Spotkania Małżeńskie poszerzają przestrzenie wewnętrznej wolności, a trzymanie się charyzmatu Spotkań Małżeńskich przynosi wiele duchowych darów. Są bardzo potrzebne wobec różnych problemów, jakie przeżywają małżeństwa.
– Nieprzypadkowo nasze spotkanie zaczęliśmy 13 maja, w katolickie liturgiczne wspomnienie Matki Boskiej Fatimskiej. Maryja mówiła o potrzebie nawrócenia Rosji. To jest misja, która jest przed wami. – powiedział Jerzy Grzybowski do grupy małżeństw i kapłanów prawosławnych i katolickich na zakończenie rekolekcji poświęconych duchowości, charyzmatowi i misji Spotkań Małżeńskich, jakie odbyły się w Sankt Petersburgu w Rosji w dniach 13-17 maja. A w kontekście prawosławnego liturgicznego czytania w niedzielę 15 maja o powołaniu diakonów do służenia Kościołowi (Dz 6, 1-1-6) Irena Grzybowska dodała: Nie bójcie się tego, czego będzie od was oczekiwał Jezus. Jesteście posłani do pomocy w rozszerzaniu się i umacniania Słowa Bożego, jak owi mężowie w Jerozolimie. Te słowa brzmiały szczególnie w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego obchodzoną w Kościele Katolickim oraz w kontekście wręczenia przez protojereja Aleksandra Diagilewa i jego żonę Ljubov, kapłanom i małżeństwom prawosławnym zaświadczeń o byciu animatorami w ramach prawosławnego stowarzyszenia Spotkania Małżeńskie. W rekolekcjach zawierających elementy warsztatów uczestniczyli katoliccy i prawosławni animatorzy Spotkań Małżeńskich z Sankt Petersburga, Kaliningradu i Jekatierinburga w Rosji, z Tallinnu w Estonii, z Mińska na Białorusi i z Rygi na Łotwie.
W trakcie warsztatów uczestnicy rozpoznawali, w jaki sposób dialog jako droga życia chrześcijańskiego, mieści się w teologii duchowości i w jaki sposób mieści się w niej życie w dialogu na co dzień, przede wszystkim w małżeństwie, w rodzinie, ale także w innych sferach życia społecznego. W dzieleniu się uczestników wybrzmiała mocno potrzeba pogłębiania dialogu z Bogiem.Podczas warsztatów sami formułowali, w jaki sposób dialog, jako droga duchowości z elementami psychologii komunikacji pomaga w pełnej organizacji życia chrześcijańskiego i jest drogą do świętości.
Głównym przesłaniem refleksji biblijnej prowadzonej przez Irenę i Jerzego Grzybowskich, a także główną myślą całych warsztatów, były słowa św. Pawła, że trzeba porzucić dawnego człowieka, odnawiać się duchem w myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości (wg Ef 4, 22-24). Nowy człowiek – w interpretacji Grzybowskich – to człowiek dialogu. W tym kontekście uczestnicy zauważyli, potrzebę wewnętrznej wolności, jako istotny warunek prowadzenia dialogu. Przesłanie św. Pawła, że „do wolności wyswobodził nas Jezus” (Gal 5,13) inspirowało do pogłębienia wolności od osądzania i budowania postaw na podstawie emocji, wolności od zagrożeń w życiu małżeńskim, rodzinnym i społecznym, a także wolności od propagandy. Zauważyli słowa św. Pawła, że „moc w słabości się doskonali” (2Kor 12,9), co uwalnia ich także od propagandy sukcesu, jaka niekiedy zagraża mówieniu o dialogu. Ważne było świadectwo o. Al. Diagilewa z Sankt Petersburga, w jaki sposób zasady dialogu Spotkań Małżeńskich pomogły mu przezwyciężyć prowokację przygotowaną przez jeden z programów telewizyjnych i stały się czytelnym sposobem realizacji słów „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12,21). O. Aleh Szenda OFMCap z Mińska na Białorusi podkreślał świadectwo życia małżeńskiego i kapłańskiego jako znacznie bardziej przekonującą wartość, niż najsłuszniejsze zasady teoretyczne.
W ramach ruchu Spotkania Małżeńskie istnieją dwa stowarzyszenia: międzynarodowe katolickie, założone w 1977/1978 r., mające osobowość prawną i statut zatwierdzony przez Stolicę Apostolską w 2004 r oraz wywodzące się z niego odrębne stowarzyszenie w ramach Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego, oficjalnie uznane w 2010 r. przez metropolitę Petersburskiego i Ładoskiego Włodzimierza (Kotlarowa).