Przez ten krótki czas, dowiedzieliśmy się o sobie więcej niż przez trzy lata naszej znajomości. To ogromny krok jaki zrobiliśmy, razem z ukochanym, by być razem, ale Razem tzn. ja, On i Bóg. Przeżywamy uczucia różne, niektóre są przyjemne, radosne, inne smutne. Najważniejsze było ustalenie hierarchii wartości. To filar, na którym powinno się budować małżeństwo. Wyjeżdżamy z przeświadczeniem, że dużo pracy przed nami. Kasia
Weekend bardzo mnie wyciszył, pozwolił mi się trochę oddalić od spraw codziennych, szczególnie w tym okresie przygotowania do ślubu. Może nawet coś co usłyszałam podczas spotkania „popchnęło” mnie do spowiedzi, „rozmowy” ze spowiednikiem. Jestem osobą zamkniętą i nie ukazującą swoich wewnętrznych uczuć na zewnątrz natomiast spowiedź (pierwsza w życiu „w cztery oczy”, bez konfesjonału) przyszła mi bardzo lekko. Dzięki Spotkaniu jest mi dużo lżej, wydaje mi się, że mogę polegać na osobie, którą kocham. Znamy się już wiele lat (7) i ponieważ dużo ze sobą rozmawiamy (szczerze) poznaliśmy już swoje poglądy na pewne tematy, które powinny (jak okazało się na spotkaniu) być przez nas omówione przed ślubem. Bardzo Dziękuję. Szczęść Wam Boże. Dorota
Dla człowieka przeżywającego przez ostatnie 20 lat permanentny kryzys wiary, tego typu spotkanie było cennym doświadczeniem. Dowiedziałem się czego mi brakuje, żeby stać się chrześcijaninem. Jest we mnie pustka, którą czuję, poszukując Boga. Gdy pojawia się myśl, że pustkę tę może wypełnić wizja Boga przedstawiana przez kościół rzymskokatolicki, ogarnia mnie przede wszystkim strach przed konsekwencjami tego kroku. (…) Wiem, że teraz nie jestem na to jeszcze przygotowany. (…) Chciałbym, aby to się kiedyś zmieniło. To jest największa nauka, którą wyniosłem z tego weekendu. Dobrze, że są ludzie, dla których Bóg jest największą wartością. Zazdroszczę im, ale nie jestem jeszcze gotów na odpowiedzialną i w pełni zgodną ze swoim sumieniem decyzję. Podziwiam Was wszystkich i proszę – nie przestawajcie robić tego, co robicie. Dziękuję. Krzysztof